auteur, columnist, blogger, journalist en optimist
In de tuin hebben we een aantal fruitbomen staan. Vooral met appels. Ook zijn er aardig wat kersenboompjes. En we hebben één grote pruimenboom. Van de kersen krijgen we meestal zelden wat mee, omdat de vogels en insecten ons voor zijn. Nog voordat…
“Ik kom zo, even wat handigers aantrekken”, roep ik tegen mijn fietsmaatje en loop naar boven. Als ik even later de schuur in kom, moeten we allebei lachen: “Jut en Jul op de fiets hoor”, grinnikt hij. Ik kijk naar zijn blauwe broek…
Als laatste van een groot gezelschap nemen we plaats aan de prachtig gedekte tafel in de bloementuin van vrienden. Op het hoofdmenu staat kreeft. Nou ben ik vegetariër, maar eet ik wel vis. Althans, zolang er geen staart, schubben of oogjes aan te…
Veel later dan gehoopt (want druk), plant ik mijn voeten in het zijdezachte zand bij Paal 28. Op de voet gevolgd door mijn partner. De zee glinstert ons uitnodigend tegemoet. ‘The place to be’ met deze welverdiende hittegolf. We sjokken naar ons vaste…
Op Texel hebben we elk jaar een zwaluwnest in de schuur. De lievelingsvogels van mijn lievelingsman. Met opperste belangstelling wordt in de gaten gehouden wanneer, hoe en wie er in en uit het nest vliegt. Het zijn net kleine stuntvliegers. Razendsnel schieten ze…
‘Het vegetarische pakket is deze week gewonnen door Esmir van Wering’. Dit lees ik op Facebook vlak voordat ik boodschappen ga doen. Een prijs winnen, is me niet meer gelukt sinds de kleuterschool. Toen was de buit een pakje viltstiften. Dit keer zijn…
“Hé. Hallo. Ga eens aan de kant! Hallooo! Ik heb haast!” Onverstoorbaar blijft de schildpad voor ons met een slakkengangetje doorkachelen. “Zie je het dan niet? Joehoe. Schiet nou eens op!” Zo bijzonder als ik me voel, zo gewoon als altijd is de…
Voor het eerst ben ik twee dagen alleen op Texel. Manlief heeft een spoedklus op zijn werk aan ‘de overkant’ – zoals Texelaars het vaste land noemen. Dus ik ben tijdelijk gepromoveerd tot hoofdverantwoordelijke voor huis, haard en dieren. Zul je net zien…
Onlangs was ik in de winkel van de Texelse oesterman. Hij vertelde me over zijn oester-excursies en dat hij een paar jaar geleden een parel had gevonden. Een bijna ongelofelijk verhaal, aangezien er slechts in één op de vijftienduizend oesters een parel groeit…
In Amsterdam ben je misschien anoniem, maar nooit alleen. De ene keer bots je tegen verdwaalde toeristen op, die midden op straat abrupt stilstaan om de weg naar het Anne Frankhuis te zoeken. De andere keer word je van je sokken gereden door…