Af en toe iets nieuws uitproberen, schijnt goed te zijn voor je brein. Als Esmir een filmpje ziet over bungee-fitness, schrijft ze zich in voor een les. Klaar voor de sprong? Eh, nee.
Op Facebook zie ik een berichtje voorbijkomen over bungee-fitness van Sportschool Texel op het gelijknamige eiland, waar ik vaak in de weekenden ben. De foto bij het bericht triggert mijn nieuwsgierigheid: vier lachende dames in stoere bungee-pose. In een opwelling schrijf ik me in voor een les. Waarom? Omdat ik vind dat je af en toe iets moet doen wat je eigenlijk net niet durft. Let wel: in de categorie leuk-spannend. En ook in die volgorde. Het verruimt je blik, schudt je wakker of geeft je het gevoel dat je leeft.
Bungee-fitness is overgewaaid uit Azië, uit de danswereld. Daar wordt het elastiek al langer gebruikt om het dansrepertoire uit te breiden. Inmiddels schijnt de fitness-variant superpopulair te zijn in Thailand en begint het ook in Nederland door te dringen.
Omdat bungee-fitness een gloednieuwe fitnesstrend is, krijg ik van de sportdocent de tip om vooraf wat YouTube filmpjes te bekijken. Even later zit ik me te vergapen aan de acrobatische toeren die je met zo’n elastiek kunt uithalen. Sporters hangen gestrekt boven de vloer, maken enorme sprongen, doen push-ups en landen vervolgens weer veilig op hun voeten.
Ik krijg er steeds meer zin in. Lekker bouncen op de beat en vliegen als een ninja. Het lijkt me hilarisch. Ook leuk om met een stel vriendinnen tijdens een vrijgezellenfeestje door de lucht te stuiteren. Weer eens wat anders dan paaldansen of servies schilderen. Ik zeg niet dat bungee-fitness makkelijk is, maar ik ben niet vies van een handstand op z’n tijd en ik zie de sportschool vaak genoeg van dichtbij. Dus kom maar op met dit nieuwe fitnessavontuur!
Op weg naar de sportschool vraag ik me af of het uitmaakt dat bungeejumpen níet op mijn bucketlist staat. Ik bedoel, in hoeverre is mijn hoogtevrees een belemmering?
Aan de haak geslagen
Giebelend van de onwennigheid hijs ik mezelf, met de nodige hulp, in het harnas. Ik stap in het tuigje en trek de banden om mijn bovenbenen en heupen aan. Daarna wordt het elastiek aan het harnas bevestigd – aan mijn rugzijde. Het is net of ik straks uit een vliegtuig ga springen, zo gaat mijn hart tekeer. Gelukkig blijf ik heel down to earth in de sportzaal, met mijn blote voeten op de dikke, blauwe mat.
“Heb je al eens parachute gesprongen?”, vraagt de instructrice. Say what? Blijkbaar is het antwoord van mijn gezicht af te lezen. “Oh joh, komt goed. Het is gewoon een kwestie van je overgeven.” Ze klikt me vast aan het elastiek, zet de muziek aan en start de warming-up.
We beginnen met wat simpele squats, waarbij het vooral de uitdaging is om je balans te houden, omdat je door het elastiek terugveert (lees: alle kanten op slingert). Dit doe je voornamelijk door je core aan te spannen. En het helpt om naar een vast punt (twee meter voor je) op de grond te kijken. Als je eenmaal de bounce te pakken hebt, kom je in de flow en dat is feest. Wat betreft de squat dan. Bij de andere oefeningen heb ik meer tijd nodig voordat het ergens op lijkt. Pfff, de praktijk is echt andere koek. Oftewel, zet mij maar niet op YouTube. Het is dat mijn harnas zo strak zit dat mijn ledematen bij elkaar worden gehouden en enigszins dezelfde kant op gaan als ik spring, duik, buk, draai of val. Na een aantal variaties op de squat moeten we ons als een plank naar achteren laten vallen. Wat je vroeger dus deed met een vriendinnetjr, die achter je stond om je op te vangen. Nu moet je dit toevertrouwen aan het elastiek. En juist dat laatste vind ik moeilijk, want in hoeverre zijn de kinderziektes al uit mijn tuigje? Wie zegt me dat er niet opeens een gespje of klittenband losschiet, waardoor ik vol tegen de vloer kletter en met een whiplash de gymzaal uit strompel? De beweging druist nogal in tegen m’n instinct. En had ik mijn gewicht vooraf niet moeten opgeven?
Het nieuwe jojo-effect
Ik moet mezelf even tot de orde roepen. Kom op, ik wilde toch zo nodig iets nieuws? Hup, niet nadenken, laat je vallen! Ik gil of ik inderdaad net uit een vliegtuig gesprongen ben. Maar na een paar keer begint het te wennen. Daarna hetzelfde maar dan naar voren voor push-ups. Ik ga als een malle, naar de grond en terug omhoog. Het bekende jojo-effect krijgt ineens een heel andere betekenis, véél leuker! Het is héérlijk, tenminste, als je het ietwat snijdende gevoel van het tuigje wegdenkt. Terwijl wij onze buikspieren moeten aanspannen is het vooral mijn tuigje dat mijn core samenperst. Bij navraag blijken er ook speciale broekjes te bestaan – net zo charmant als een wielrenbroek – die het schuren vermindert. En er zijn twee soorten elastieken voor verschillende gewichtsklassen: een elastiek tot 80 kilo en eentje vanaf 80 kilo.
Houten klaas
We gaan door met andere acrobatische kunstjes: de handstand, radslag, dive en de full star (een paar passen naar voren rennen en opspringen met je arme en benen wijd). Met de dive ga je letterlijk head first naar de vloer. Dat voelt de eerste keer alsof je in een zwembad zonder water duikt. En dus durf ik niet… Alsof het hoogzomer is, neemt de een na de ander een duik. Het is mijn eer te na, ik moet dit ook kunnen. En hop, daar ga ik. Eerst als een drenkeling, maar een paar pogingen later als volleerd schoonzwemster. Nou ja, zo voelt het. Mijn spiegelbeeld laat een houten Klaas zien. Vervolgens wordt de full star gecombineerd met een high-five met de andere bungees. Hallo adrenalinekick! Fanatiek als ik ben, wil ik meer. Nog hoger, nog verder, nog uitdagender. Ik heb de smaak te pakken, ren een paar passen naar voren en spring de lucht in voor een superman-sprong: met één arm en been gebogen en de andere gestrekt. Dit is goed voor je been,- rug,- buik -en lachspieren!
Krachttraining mét funfactor
Bungee-fitness is krachttrainen met een grote fun-factor. Het is een allround krachttraining, terwijl je hartslag ondertussen ook flink omhoog schiet. Véél afwisselender en leuker dan het krachthonk in de sportschool. Je kunt echt even nergens anders aan denken dan aan de heldensprongen die je maakt. Na ongeveer 50 minuten is de les afgelopen en voelt het of ik mijn vliegbrevet heb gehaald. En dat voor 7 euro. Met een rood hoofd en een halve liesbreuk word ik losgekoppeld. Ik heb een beetje hoofdpijn, maar die is alweer weggezakt voordat ik de kleedkamer verlaat. Het tuigje voel ik nog wél de hele middag zitten. En de volgende dag heb ik op mijn heupen twee niet te missen blauwe plekken.
Lachspieren trainen
Na een week zijn de blauwe plekken weg en neemt de nieuwsgierigheid toe. Ik wil nóg een keer die kick voelen van het bungelen aan dat elastiek. Zal ik mijn spinningbroek eronder aantrekken? Wie weet scheelt dat beurse plekken… Maar ja, het oog wil ook wat en dus laat ik de zeemlerenlap thuis. De sportdocent tipt me dat het helpt om de banden van het tuigje echt in je liezen te planten. Verrek, het werkt.
Het repertoire tijdens de tweede les bestaat uit lunges, burpees, squats en push-ups (mijn favoriet). Maar ook de mission impossible: zwevend boven de grond zoals Tom Cruise in de gelijknamige film. Door de korte intensieve krachtinspanningen vergroot je je spiermassa. Daarmee verbeter je je basaalmetabolisme (ruststofwisseling), waardoor je meer calorieën gedurende de dag verbrandt (afterburn).
Van bungee-fitness krijg je prachtige bikinibillen, laat ik me graag wijsmaken. Dit dankzij het krachtige afzetten van de grond bij elke sprong die je maakt. Met een lesje van een uur verbrand je ongeveer 300 calorieën. En na de les heb je zo ongeveer ál je spieren getraind, inclusief de lachspieren. Niet alleen de rug,- buik – en beenspieren, maar ook de kleinere spiergroepen, zoals je kuiten, schouders en armpieren. En dat merk je vooral doordat je tot 48 uur daarna spierpijn hebt op ongebruikelijke plekken, zoals in je oksels.
Nabouncen
We sluiten de les af met stretchoefeningen. De afterburn zit vooral in mijn liezen. Maar ik heb dit keer geen hoofdpijn en bijna ook geen blauwe plekken. Wel heb ik opvallend méér spierpijn. Conclusie? Bungee-fitness is de perfecte combinatie van sporten en spelen. Maar… een Mega Mindy heb ik me niet gevoeld. Misschien komt dat pas na een tienrittenkaart met een bungee-fitness-broekje in roze glitteruitvoering. Eenmaal thuis bounce ik nog zeker een uur na en voel ik me de rest van de dag alert en happy.
Dit artikel staat in de Santé van juni 2018.
