Soms zit geluk in een klein hoekje. En als je niet oplet, is het verdwenen. Dit kleine geluk – en soms onhandig ongeluk – zíen, is de kunst van gelukkig zijn.
In de serie mini-blogs ‘Klein Geluk’:
GLITTER TOPJE
Huh? Is het al zo laat? Snel schiet ik in m’n jas, gris mijn tas van de grond en ren de deur uit. Nog een half uurtje tot sluitingstijd. Waar vind ik een glitter topje? Het is voor de filmpremière ‘Onder het hart’. Dresscode: black tie, dus ik ga strak in ’t pak met kittig glitter hakje – haast niet op te staan, laat staan lópen, maar ze zijn absoluut première-verantwoord.
Vier winkels verder en zeker twintig minuten goedbedoelde, langdradige verkooppraatjes later nog steeds niks gevonden. Mijn laatste hoop is een tweedehandswinkeltje, waar ik de naam niet van weet. Hijgend kom ik aan en duw tegen de deur. Dicht, op slot. Er hangt een briefje: Wegens verbouwing tijdelijk gesloten. Néé! Door de etalage zie ik verbouw puinzooi, verhuisdozen en een plastic zeil over de vloer. Mijn oog valt op een kledingrek met allerlei glitter-dingen. Daar zit vast iets tussen, zul je net zien. Zal ik? Voorzichtig klopt ik op de deur, maar een boormachine overstemt mijn daad. Shit! Wat nu?
Net als ik me omdraai, gaat de deur open. En na een wervelende elevator pitch, al zeg ik het zelf, mag ik bij wijze van uitzondering dan toch even rond kijken. Het aardige verkoopmeisje helpt me aan alles wat ook maar glimt en glittert. En zo sta ik nog geen tien minuten later in een geïmproviseerd pashokje met bouwzeil, naast een emmer witte grondverf, met (bijna) ontbloot topje. Een man met volle baard timmert zes haken in de muur en roept over zijn schouder dat hij niet zal gluren.
De weg naar een joekel van een spiegel wordt voor me vrij gemaakt. En even later vraagt de man met baard of ik er bezwaar tegen heb als hij een sigaret opsteekt. Als ik uit alle kledingopties mijn keuze heb gemaakt, kleed ik me snel weer om en haal mijn portemonnee tevoorschijn. Het winkelmeisje checkt bij de rokende man met baard of hun pinautomaat het al doet.
“Ik kan het ook cash betalen hoor”, opper ik, zielsblij dat mijn outfit nu compleet is.
Hij schudt zijn hoofd. Een toefje as valt op de grond. “Het is goed zo”, zegt hij en gaat op een keukenladder staan. “Zie het maar als een openingsgift.”
Verbijsterd kijk ik hem aan. Meent ie dat nou? Hij heeft amper gezien om welk kledingstuk het gaat! Ik onderdruk de neiging om hem om de hals te vliegen. En een seconde overweeg ik alsnog hem mijn tieten te laten zien. Het zal de euforie wel zijn. Met een buiging benoem ik baardman tot redder in nood en bedank ik het winkelmeisje uit de grond van mijn hart.
De filmpremière ‘Onder het hart, met Kim van Kooten in de hoofdrol, is een aanrader! Een superleuk feestje, dat voor mij al in het tweedehandswinkeltje op de Haarlemmerstraat in Amsterdam begon!
(Hoe de winkel heet, weet ik nog steeds niet. Foei. Ik zoek het op…)
PS: Heb het opgezocht. Het is Marbles Vintage, op de Haarlemmerdijk in Amsterdam.
