Boudewijn Koole (47) is regisseur en scenarioschrijver van de speelfilm Kauwboy – over een jongen van 10 die troost vindt bij een kauw. Deze film heeft in binnen-en buitenland zo’n twintig prijzen gewonnen en is de Nederlandse inzending voor de Oscars. Boudewijn, over zijn ultieme inspiratiebron.
Hoe voel je je?
Ik ben uitgeput, maar zit ook vol met ideeën en beelden voor een nieuwe film waar ik nu mee bezig ben.
Lijfspreuk/levensmotto
Blijf jezelf, maar durf te veranderen.
Geen dag zonder…
Goed kijken. Zien wat voor moois er om je heen gebeurt en wat een wonder het leven eigenlijk is. In drukke tijden vergeet ik soms om me heen te kijken en ga ik op de automatische piloot. Dan voel ik minder en sta minder open voor wat er om me heen gebeurt. En als je niet open staat voor de dingen om je heen, dan word je niet geïnspireerd. Dan droog je op. En als filmmaker kan dit niet. Als je met oogkleppen rondloopt, kan er nooit een goed verhaal of origineel idee tot je komen!
Wanneer was je het gelukkigst?
Rond mijn tiende jaar besloot ik dat ik nooit volwassen wilde worden. Ik wilde altijd blijven spelen, was verknocht aan mijn levendige fantasie. Of ik nou op de achterbank van de auto zat of hutten bouwde of in de tuin speelde met pijl en boog. Dat wilde ik nooit kwijtraken. En gelukkig is die fantasie gebleven. Met die beslissing is zelfs de basis gelegd voor mijn creativiteit, denk ik. Het kind in mij is mijn inspiratiebron, mijn ziel. En daar naar luisteren is voor mij de bron van het scheppen. Tijdens het schrijfproces komt het kind vaak langs om te adviseren. Ik denk dan: hoe zou een kind ernaar kijken?
Beste persoonlijke beslissing ooit
Om zonder een opleiding toch een film te maken. Het was amper een beslissing. Het idee drong zich bij me op en ik gaf me daaraan over! Op mijn twaalfde was ik voor het eerst in de weer met filmen en foto’s maken. Toen al verdwenen de uren en voelde ik me lekkerder dan ooit als ik daarmee bezig was. En ook tijdens het monteren: het herscheppen van wat ik gezien had. Met een filmcamera of fototoestel voelde ik me als een vis in het water. Zodra het kon, pakte ik mijn camera. Dat was een ontdekking.
Als je met oogkleppen rondloopt,
kan er nooit een origineel idee tot je komen
Waarvan kom je tot rust?
In het café met een vriend. Dat is dé manier om alle interne dialogen in mijn hoofd tijdelijk te stoppen. Ik weet niet hoeveel jij er hebt, maar ik hoor heel erg veel stemmen (lacht). En die heb ik ook nodig, maar soms moeten ze gewoon even hun mond houden. Dan leid ik ze af door met een vriend te kletsen.
Een dierbare jeugdherinnering
Dat ik op een dag een kauw op het dak hoorde tikken. Mijn slaapkamer was op zolder. Ik deed het raam open en tot mijn verbazing vloog hij niet weg. Toen ik kippenvoer had gehaald, kwam hij mijn kamer in. Zo hebben we elkaar leren kennen. De film Kauwboy zit vol met herinneringen van vroeger. Hoe ik op de overloop lag en beneden hoorde hoe het feestje verder ging, terwijl ik al lang in bed had moeten liggen. Of hoe ik zat te klooien bij een bouwkeet en hoe ik de natuur in rende.
Wat is het leukste cadeau dat je gekregen hebt?
Haha, poeh, da’s een moeilijke… (Het blijft stil) Vraag me dat straks nog eens. Er komt nu even niets in me op.
Waar ben je trots op?
Op mijn kinderen en op het scenario van mijn eerste speelfilm Kauwboy dat ik samen met Jolein Laarman schreef. Het schrijven van een goed scenario is heel erg moeilijk. En als het dan lukt, is dat zo gaaf! Het is authentiek. Als kind wilde ik altijd al iets maken dat mensen raakt. Nu weet ik ook wat het mooiste cadeau is!
Blijf jezelf, maar durf te veranderen
Wat is het leukste cadeau dat je gekregen hebt?
Als ik in de bioscoop stiekem in de zaal zit bij een voorstelling van Kauwboy. Dat ik dan zie hoe stelletjes tegen elkaar aan kruipen en elkaars hand vastpakken. Of als ze even sprakeloos zijn. Of wanneer het publiek lacht. Ik hoorde van veel ouders die de film hadden gezien zonder hun kinderen, dat ze na de film meteen contact met hen zochten. En dachten: ik moet beter naar mijn kinderen kijken, zien wat hen bezig houdt. Als je dat soort reacties oproept, vind ik dat ontzettend gaaf en bijna het mooiste dat er is.
Over 5 jaar…
(Hij lacht. Het blijft stil. Opnieuw een lach.) Over vijf jaar film ik de stilte…
