Horace Cohen (1971) is acteur en comedian met een Nederlandse én Amerikaanse nationaliteit. Op 15-jarige leeftijd start zijn carrière als hij Henkie speelt in de eerste Flodder film. Verder is hij onder andere te zien in de Lama’s, All Stars, Amsterdamned en Moordwijven.
Onlangs stond Horace op theaterfestival De Parade – iets dat hij altijd al heeft willen doen – met de voorstelling ‘Jibberish’.
Hoe voel je je?
Heel erg goed! Ik heb net de première op de Parade in Utrecht achter de rug en die ging heel erg lekker. Aan het eind van de voorstelling kregen we een staande ovatie. Toen voelde ik me wel even geweldig. En als het met mijn werk goed gaat, voel ik me meestal zelf óók goed.
Lijfspreuk/levensmotto
Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. Ik vind lachen het allerbelangrijkste in mijn leven.
Toen ik vanmorgen in de spiegel keek, moest ik ook best hard lachen. Mijn uiterlijk is namelijk speciaal voor de voorstelling op de Parade nogal drastisch veranderd.
Geen dag zonder…
Ademhalen!
Wanneer was je het gelukkigst?
Na een voorstelling een staande ovatie krijgen. Maar ook voor een vol Circustheater in Scheveningen optreden. Dat is een moment waarop ik eigenlijk wel optimaal gelukkig ben. Maar gelukkig zijn, is natuurlijk niet alleen gerelateerd aan werk. Ik ben het ook als ik op mooie plekken in de wereld kom, bijvoorbeeld op een berg in Mongolië. Of op een prachtig strand met blauwe zee. En een lange, rechte snelweg vind ik ook prachtig.
“Ik ben best een sociaal type,
maar écht tot rust kom ik
als ik in mijn eentje languit op de bank lig”
Beste persoonlijke beslissing ooit
Toen ik besloot om het niet erg te vinden om ‘nee’ te zeggen. Vroeger durfde ik dat niet. Vooral in het begin van mijn carrière belandde ik daardoor wel eens in situaties waarvan ik van te voren eigenlijk al geen zin had. Daar werd ik dan doodongelukkig van. Maar sinds ik selectief ben in waar ik ‘ja’ tegen zeg, komen die situaties bijna niet meer voor en voel ik me een stuk gelukkiger.
Waarvan kom je tot rust?
Ik ben best een sociaal type, maar écht tot rust kom ik als ik in mijn eentje languit op de bank lig, terwijl ik naar een goeie film of serie kijk. Zoals The Newsroom of The Sopranos.
Een dierbare jeugdherinnering
Dat hangt toch ook wel samen met de vraag: wanneer was je het gelukkigst? Ik heb hele goeie herinneringen aan de tijd dat ik in Amerika woonde. Mijn vader is Amerikaan en vaak gingen we naar een boerderij van vrienden. Ik herinner me het uitzicht en dat we daar met z’n allen gingen ontbijten, lekker de hele dag relaxed buitenspelen en op de tractor rijden. Het gelach van je ouders horen en ’s avonds met de hele bende eten. Dat als geheel is voor mij een hele mooie herinnering.
Wat is het leukste cadeau dat je gekregen hebt?
Een sportfiets. (Lacht) Maar om een iets dieper antwoord te geven, (denkt na) moet ik zeggen dat het mooiste wat ik gekregen heb de opvoeding is die mijn ouders mij gegeven hebben. Hun beider liefde en bijvoorbeeld ook de humor van mijn vader. Mijn ouders hebben me meegegeven dat het belangrijk is om respect voor anderen te hebben. Maar ook de kunst van het relativeren en veel lachen, kreeg ik van huis uit mee.
“Natuurlijk wil ik talloze dingen,
maar dat hoeft niet allemaal over vijf jaar te zijn.
Dat mag ook morgen”
Waar ben je trots op?
Ik ben trots op mijn grote vriendengroep. Het zijn allemaal mensen die ik waardeer om de instelling in het leven die ze hebben en zij waarderen mij om wie ik ben. Er zitten geen racisten, gekken, rechts-extremisten, gewelddadige, of mensen met een orthodoxe geloofsovertuigingen tussen. Gewoon ‘good people’ waarvoor ik blind door het vuur zou gaan!
Over 5 jaar…
Over vijf jaar zal ik nog steeds geen antwoord geven op de vraag: over vijf jaar! Ik vind dat je de dag van vandaag moet léven in plaats van bezig zijn met wat er over vijf jaar misschien kan gebeuren. Toen ik nog wél doelen aan tijd koppelde, stuitte ik vaak op teleurstellingen, omdat het dan niet gelukt was. Natuurlijk wil ik talloze dingen en hopelijk gebeurt dat ook op een goed moment ergens in mijn leven. Maar dat hoeft niet allemaal over vijf jaar te zijn. Dat mag ook morgen. Ik ga voor de voorstelling die ik vanavond speel. En als die goed is gegaan, ben ik een heel tevreden mens als ik ga slapen.
