“Ik wilde die siliconen eruit en wel meteen!”
Eindelijk vrouwelijke vormen! Acht jaar geleden was YouTuber Dionne Slagter (30) nog heel blij met haar siliconen borstimplantaten. Alleen bleken die implantaten een tikkende tijdbom…
Gepest
“In de pubertijd veranderde mijn lichaam, maar ik kreeg nauwelijks borsten. Al mijn vriendinnen hadden prachtige borsten behalve ik. Dat maakte mij onzeker. Het viel anderen ook op dat ik ’niks’ had. Regelmatig werden er grappig bedoelde opmerkingen over gemaakt of werd ik ermee gepest. Er werd bijvoorbeeld gezegd dat ik twee ruggen had. Vaak lachte ik dan mee, maar vanbinnen ging ik kapot.
Ik weet nog goed dat ik een keer door een groep jongens en meiden minutenlang in een lift werd opgesloten. Ze bonden me met mijn handen op mijn rug aan een stoel vast. De tape waarmee ze dit deden, werd over mijn bovenarmen en over mijn borsten geplakt. Daardoor zagen ze dat mijn beha helemaal indeukte, en dat mijn borsten dus eigenlijk alleen maar opvulling waren.
Iedereen begon te lachen en door de gangen te schreeuwden: haha Dionne heeft geen tieten! Ik ging door de grond, dat moment heeft me zo getekend. Ik nam me voor dat als mijn borsten niet groter werden, ik een borstvergroting zou laten doen.”
Heftige obsessie
“Het pesten heeft ongeveer 5 jaar geduurd, waardoor mijn borsten een obsessie voor me werden. Dit kwam bovenop mijn onzekerheid. Om mijn problemen te vergeten, ben ik me gaan focussen op mijn eetgedrag. Ik at steeds minder. Ook dit werd een steeds grotere en heftigere obsessie. Rond mijn zestiende had ik ernstige anorexia en omdat ik zoveel was afgevallen, hield ik al helemaal geen borsten meer over. Ik had een kleine cup A, maar in de spiegel zag ik alleen 2 tepels op een plank.
Dit kon zo niet verder, en op 20 leeftijd ben ik naar Spanje gegaan voor therapie om van mijn eetstoornis af te komen. Gelukkig lukte dat, maar het zou een jaar duren voordat de kilo’s die ik aankwam gelijkmatig over mijn lichaam zouden zijn verdeeld. Ik had de hoop dat mijn borsten dan ook voller zouden worden. Maar dat gebeurde niet. Zelfs niet na twee jaar. Ik kon het moeilijk verkroppen dat ik mijn kleine borsten nu nóg platter had gemaakt met mijn eetstoornis.”
Eindelijk borsten
“Op een goed moment kreeg ik een gift uit de familie. Samen met mijn spaargeld had ik bijna het bedrag bij elkaar voor een borstvergrotende operatie. Deze ingreep kostte 4.000 euro en ik kwam nog 1.000 euro tekort. Ik vertelde mijn moeder dat ik het geld misschien wilde gebruiken voor een borstvergroting.
Ze werd heel boos en zei dat ik me niet in mijn gezonde lichaam moest laten snijden. Maar ze wist ook hoe erg ik ermee zat. De volgende ochtend kwam ze naar me toe. Ze zei dat ze er nog eens goed over had nagedacht en dat ze mij het resterende bedrag wel wilde voorschieten. Ik kon het haast niet geloven, dit betekende dat ik me eindelijk een vrouw zou gaan voelen.”
Samen met mijn moeder ging ik op zoek naar een goede kliniek. Tijdens het intakegesprek vertelde de arts wat de eventuele risico’s waren, bijvoorbeeld dat de borstprotheses zouden kunnen gaan ontsteken. Hij zei niets over lekkende siliconen en hoe gevaarlijk dat kon zijn. Sterker nog, de arts legde uit dat de implantaten absoluut niet kónden lekken. Hij demonstreerde dit door een prothese open te snijden en erin te knijpen. De inhoud was een vaste substantie en bleef inderdaad intact. Ik was overtuigd en dolblij dat ik eindelijk verlost zou worden van mijn borstencomplex.
Een paar weken later werd ik geopereerd. Nog half bedwelmd door de narcose vroeg ik de verpleegster of ik mijn borsten mocht zien. Ze hielp me overeind, verwijderde voorzichtig de operatiebeha en hield me een spiegel voor. Ik barste meteen in huilen uit, zo mooi vond ik ze. Ik kon gewoon niet geloven dat dit míjn borsten waren. Ik was zo opgelucht en blij. Alle zwaarte viel in een keer van me af. Eindelijk had ik ze ook. Eindelijk klopte mijn lichaam.”
Een tikkende tijdbom
“Op mijn video’s op YouTube vertelde ik openhartig over mijn borstvergroting. Totdat er steeds meer verhalen naar buiten kwamen over de gevaren van siliconen borsten. Door tv-producent Stepping Stone werd ik benaderd om als hoofdpersoon mee te werken aan de documentaire ‘Moordtieten’, over de gevaren van siliconen borstimplantaten. Het leek me interessant om ook andere vrouwen hierover te spreken, omdat ik zelf implantaten had en daar openhartig over ben.
In eerste instantie was ik sceptisch over de probleemverhalen die ik hoorde van andere vrouwen en van artsen. Toch begon het langzaam maar zeker tot me door te dringen dat de vage klachten die ik had, en die steeds erger leken te worden, misschien wél door mijn borstimplantaten zouden kunnen komen.
Ik was altijd extreem moe, heb een concentratiestoornis en ben daardoor soms vergeetachtig en kan af en toe niet goed uit m’n woorden komen. Van een dag hard werken, moet ik 2 dagen bijkomen omdat mijn lichaam uitgeput is en overal pijn doet. Ook de onderhuidse ontstekingen in mijn gezicht, vooral op mijn voorhoofd, wangen en kin koppelde ik niet aan mijn siliconen implantaten. Hoe konden mijn borsten, waar ik zo ontzettend blij mee was, de boosdoener zijn? Dat had ik er nooit achter gezocht.”
Kapot geschrokken
“Om er zeker van te zijn of mijn protheses nog intact waren, liet ik een haartest doen. Daarmee kun je vaststellen hoeveel platinum in je lichaam aanwezig is, wat betekent dat de siliconen lekken en door je hele lichaam verspreid zitten. De uitslag van de haartest zette alles op z’n kop. In de brief, die ik per post ontving, stond het zwart op wit: mijn borstprotheses waren niet meer intact en ik had een gevaarlijk hoge concentratie platinum in mijn lichaam: de siliconen uit mijn borsten zijn door mijn hele lichaam verspreid. Ik schrok me kapot, ging dit echt over mij?
Ik was zo ontdaan van deze testuitslag dat ik 2 dagen heb gehuild. Nu kon ik er niet meer omheen. Er moest iets gebeuren. En snel ook. Want door het maken van de documentaire wist ik dat hoe langer de borstimplantaten in je lichaam zitten, hoe groter de kans op onherstelbare gezondheidsklachten is. Ook dat maakte me bang. Ik zag mijn borsten ineens niet meer alleen als een prachtig en vrouwelijk onderdeel van mijn lichaam, maar ook als 2 gevaarlijke gifballen.”
Terug bij af
“Ik raakte in paniek. Wat moest ik nou? Ik stelde me voor hoe mijn borsten eruit zouden zien zonder siliconenimplantaten. Meteen kwam de oude, diepgewortelde pijn van vroeger weer naar boven. Ik voelde me meteen weer dat ongelukkige meisje dat gepest werd omdat ze geen vrouwelijke vormen had. Ook ging ik naar andere meiden kijken die wel mooie borsten van zichzelf hadden. Daar kon ik heel jaloers op zijn. Stel dat ik mijn implantaten eruit laat halen, dan heb ik straks weer niks?
Ook al wist ik dat de siliconen eruit moesten, ik zag het totaal niet zitten om mijn vrouwelijkheid weer te moeten inleveren. Dit ging veel dieper dan zomaar een onzekerheid. Het is iets wat ik niet goed kan uitleggen, maar het is een groot pijnpunt wat ik nooit eerder heb gehad met iets anders. Ik kan het ook niet met geen andere onzekerheid vergelijken. Op mijn YouTube kanaal sta ik voor de boodschap om juist zoveel mogelijk jezelf te zijn. Dit stond haaks op hoe ik over mijn borsten dacht. Maar ik vind ook dat iedereen moet doen wat hij of zij wil. Dat heb ik destijds gedaan door te kiezen voor borstimplantaten.”
Innerlijk conflict
“De siliconen moesten er snel uit, maar ik was emotioneel gezien nog niet klaar om zonder borstimplantaten door het leven te gaan. Ik wist echt niet wat ik moest doen. Was ik er maar nooit aan begonnen! Tijdens de docu ging ik op zoek naar een alternatief. Na gesprekken met Professor Henry Dijkman, die al 20 jaar onderzoek doet naar siliconen implantaten, leken borstimplantaten met een zoutoplossing de beste optie.
Deze worden in Nederland weinig geplaatst, omdat het resultaat minder mooi zou zijn. De zoutwaterprotheseis namelijk rond van vorm, als een waterballon die op spanning staat. Nogal een groot verschil met mijn veel zachtere en druppelvormige siliconenprothese. Opnieuw een dilemma, want wat als ik straks heel anders gevormde borsten zou hebben en er dan niet meer als mezelf uit zie?
En om de zoutwaterimplantaten zit ook een dun laagje siliconen, al is dit wel veel minder dan in mijn oude protheses. Ik besloot voor deze tussenoplossing te gaan. Als hierdoor mijn gezondheid niet verbeterde, kon ik altijd nog besluiten om ze eruit te laten halen.”
Wees jezelf
“In de operatiekamer wierp ik, met mijn vlogcamera in de hand, een laatste blik op mijn siliconenborsten en zei: ‘nou doei ouwe boobs.’ Inmiddels keek ik ernaar uit dat die gif-bommen eruit gingen.
Mijn eerste reactie toen ik na de hersteloperatie in de spiegel keek, was dat ik ze vooral ontzettend groot vond. ‘Wat een ballen’, riep ik. Maar nadat de zwellingen hersteld waren, viel het gelukkig mee. Ik kan nog gewoon mijn beha’s aan en ben ook met mijn nieuwe borsten heel tevreden.
Ik merk dat ik meer energie heb en de dikke, pijnlijke onderhuidse bulten in mijn gezicht zijn verdwenen. Ik houd mijn gezondheid scherp in de gaten en over een jaar wil ik opnieuw een haartest laten doen om te zien of ik dan minder platinum in mijn lichaam heb.”
Als ik van tevoren had geweten wat de gevaren zouden zijn, had ik nooit voor implantaten gekozen. Ik heb inmiddels spijt van mijn keuze om het wél te doen. Daarom zou ik tegen iedereen die een siliconenprothese overweegt, met klem willen zeggen om er echt goed over na te denken en je goed te laten voorlichten.
Ik was liever ouder geworden met mijn natuurlijke miniborsten dan met protheses. Hoe moeilijk ik het ook had, achteraf gezien was het makkelijker geweest om te accepteren wat ik had dan nu de stap terug te nemen. Daarbij is je gezondheid natuurlijk het allerbelangrijkste. Maar leren accepteren waar je niet blij mee bent, dat is een heel proces in jezelf. En daar zit ik zelf ook nog middenin.”
“Accepteren waar je niet blij mee bent,
is een innerlijk proces in jezelf”
Must see
De BNNVARA documentaire ‘Moordtieten’ met het verhaal van Dionne en dat van andere vrouwen is op 1 juni om 20:30 uur te zien op NPO3 en ook te vinden op NPOSTART.nl.
Meer Dionne
Dionne Slagter (30) is YouTuber onder de naam ‘OnneDi’ en heeft meer dan 850.000 abonnees. Daarnaast is ze ook actrice en zangeres. In 2018 won ze de finale van het televisieprogramma ‘It takes two’.
