‘Tijdens de Expeditie besefte ik pas hoe gehecht ik ben aan mijn familie’
2018 was voor Roy Donders (28) geen goed jaar: zijn winkel ging failliet, zijn relatie liep stuk en hij verloor zijn opa en oma. 2019 moest zijn comeback worden. Gelukt: hij heeft het drukker dan ooit. “Ik heb het gevoel dat ik zeeën van tijd heb.”
Nu een jaar geleden ging Roy’s kledingwinkel Rojami’s failliet. “Met lood in mijn schoenen heb ik het faillissement aangevraagd. Vreselijk vond ik dat! Het was toch een soort kindje waar ik afscheid van moest nemen. Het voelde als persoonlijk falen, terwijl de hele detailhandel het moeilijk heeft en dit de beste ondernemer had kunnen overkomen.
Maar het was heel maf: op het moment dat ik de deuren van de kledingwinkel voorgoed achter me dicht deed, viel er een zware last van me af. Na een week kreeg ik een ongekende rust in mijn hoofd en in de rest van mijn lijf. De 60 uur die ik wekelijks kwijt was aan mijn bedrijf, kreeg ik nu cadeau. Pas toen realiseerde ik me hoe ik mezelf kapot had gewerkt.
Dat wilde ik nooit meer. Daarom nam ik me voor om in 2019 mezelf weer op nummer één te zetten. Alleen al deze belofte aan mezelf gaf energie. Meteen met de start van dit jaar begon mijn creatieve ondernemersgeest weer te stromen. Ik kreeg allemaal nieuwe ideeën.”
‘Ik nam me voor om in 2019 mezelf weer op nummer één te zetten’
COMEBACK OP TV
Tot zijn grote vreugde had Roy ook weer tijd voor televisiewerk. Afgelopen jaar was hij dan ook regelmatig op de buis te zien. Hij deed mee aan Ranking the stars, Expeditie Robinson en hij schittert in het programma Dancing on ice.
“Ik heb nog nooit zulke gespierde bovenbenen gehad”, lacht hij en pakt zijn telefoon om een backstage-opname te laten zien. Hierop is te zien hoe hij samen met zijn schaatspartner pirouettes aan het oefenen is. “Het ziet er zo makkelijk uit, maar het is ongelofelijk zwaar. We trainen acht uur per week, ik heb het echt onderschat.
Voordat ik eraan begon, kon ik alleen een beetje rechtuit schaatsen. Inmiddels heb ik van alles geleerd: achteruit schaatsen, pirouettes draaien, voor- en achteruit overstappen, op één been schaatsen. De eerste twee weken waren een regelrechte ramp. Werkelijk niets lukte en alles deed pijn.
Maar nu begin ik de moves steeds beter onder de knie te krijgen. Vandaag heb ik voor het eerst een lift gedaan.” Trots laat hij een tweede video zien. “Als klein ventje, dus toen ik nog helemaal niet bekend was, riep ik al tegen mijn vader en moeder: later wil ik meedoen aan dit programma! Zo leuk dat die droom is uitgekomen.”
‘Op het laatst was ik alleen nog maar aan het huilen.
En ik huil echt nooit!’
HEIMWEE & MOOIE HERINNERINGEN
Nog zo’n bijzonder progamma waar Roy aan meedeed: Expeditie Robinson. Afgelopen juni vertrok hij naar de Filipijnen. “In één woord: onvergetelijk! De eerste dagen op het eiland waren we bezig om onze plek te vinden, een hut te bouwen en het eiland en elkaar te leren kennen. Maar na een dag of vijf kwam er meer rust in de tent.
En toen begon bij mij het malen… De laatste 4 dagen van mijn verblijf op de Filipijnen waren een hel. Bij alles wat ik deed, moest ik aan thuis denken. Op dat eiland besefte ik pas hoe gehecht ik aan mijn familie ben en hoe vaak ik ze eigenlijk spreek.
Op het laatst was ik alleen nog maar aan het huilen. En ik huil echt nooit, hè! Ik ben normaal gesproken juist heel positief ingesteld. Ik herkende mezelf gewoon niet meer. De enige manier om dit te veranderen, was om mijn expeditie te staken.
Veel mensen vragen me of ik geen spijt heb dat ik na tien dagen stopte. Ik denk juist dat dat ervoor gezorgd heeft dat ik erop terugkijk als een fantastische ervaring. Als ik langer was doorgegaan, was het waarschijnlijk omgeslagen in een horror-avontuur.
Het is jammer dat de avonden niet op televisie worden uitgezonden, want daar heb ik de mooiste herinneringen aan. We hadden het geluk dat er geen zandvlooien waren, wij zaten op het spierwitte bounty-eiland.
De zee hoorden we een paar meter verderop ruisen en boven ons was de sterrenhemel met heldere maan. Niet een paar sterretjes, maar echt een volle sterrenhemel, niet normaal! Ik sliep tien uur per nacht, dat is meer dan thuis.
De proeven zijn trouwens ook geweldig. Ik kreeg zo’n ongelofelijke adrenalinekick als ons team won. Na die 10 dagen was ik 7 kilo afgevallen.
En nog een voordeel: ik weet nu dat ik nooit – echt nóóit – meer aan een televisieprogramma meedoe waarbij geen contact met het thuisfront mogelijk is. Je kunt mij gerust alleen in de rimboe achterlaten, maar dan wél met een telefoon en goeie internetverbinding, haha!”
DEBUUT ALS SONGWRITER
Roy had Expeditie Robinson nog niet verlaten of hij kwam met een gloednieuwe single op de proppen: Er is een tijd van komen. “Na mijn vertrek van het eiland moest ik 2 dagen overbruggen voordat ik naar huis kon. Dit deed ik in een klein hotelletje in een dorpje met weinig afleiding. En ineens kreeg ik uit het niets een complete, nieuwe melodie in mijn hoofd.
Ik ben gaan schrijven en niet lang daarna had ik zowaar een songtekst geschreven. Dat was een bizarre ervaring, het voelde net of ik het kant-en-klaar uit het universum had gedownload. Het was de eerste keer dat ik een songtekst schreef. Toen ik thuis was, ben ik meteen de muziekstudio in gedoken om de plaat op te nemen.”
DE LIEFSTE OPA EN OMA
In de videoclip van Er is een tijd van komen spelen foto’s van de opa en oma van Roy een belangrijke rol. Zij betekenden alles voor hem. Ruim een jaar geleden overleden ze vlak na elkaar, na een huwelijk van 71 jaar.
“Gelukkig hebben ze de doorbraak van mijn carrière nog meegemaakt. Opa en oma waren mijn allergrootste fans. Als ik in de buurt optrad, waren ze er altijd, ook al had oma chronische pijn.
De laatste 3 dagen van oma’s leven was ik dag en nacht bij haar. Natuurlijk wilde ik haar niet kwijt, maar ik heb er nu vrede mee dat ze er niet meer is. De reden dat ik er goed over kan praten, is omdat ze nu tenminste geen pijn meer heeft.
Oma’s laatste woorden, die indruk op me maakten, waren: ‘Wees lief voor elkaar, geniet van het leven en maak plezier…’ Opa zei altijd: ‘Na je vijftigste gaat het leven hard, jongen. Dus doe voor die tijd zo veel mogelijk leuke dingen.’ Bij alles wat ik doe, zijn opa en oma bij me.”
Sinds kort ook létterlijk, want Roy liet onlangs een tatoeage van hun vingerafdrukken zetten. Roy springt op en ontbloot zijn linker bovenbeen, waarop een rozenkrans te zien is met daaraan twee amuletten met de vingerafdrukken.
ROY DE ONTWERPER
Dat Roy in 2019 weer vol energie met van alles bezig is, komt doordat hij dingen doet die hij leuk vindt. Dat was zijn doel voor dit jaar: niet meer tegen de stoom in zwemmen, maar in flow zijn. Zo ontwierp hij afgelopen zomer een Roy Donders-bed en -beddengoed.
“Kom, dan laat ik mijn bed zien”, zegt hij en staat al halverwege de trap naar boven. Het sjieke tweepersoonsbed is bekleed met oudroze velvetstof en aan weerszijden staan bijpassende nachtkastjes en een dekenkist.
Verder ontwierp Roy dit najaar een kerstballenlijn. “De gedenkballen zijn ter nagedachtenis aan opa en oma. Vorig jaar rond Kerst zocht ik iets gedenkwaardigs om in de boom te hangen, zodat ze er toch een beetje bij waren.
Ik heb overal gezocht, maar zoiets bleek nog niet te bestaan.” In totaal heeft Roy vijftien crème- en goudkleurige kerstballen ontworpen. In de gedenkbal zitten gouden sterretjes of witte veertjes en op de bal staat een mooie tekst, zoals: voor altijd in mijn hart.
ALLEEN MAAR LEUK
Over het hart gesproken, hoe beleefde Roy 2019 op liefdesgebied? “Mijn ex Marvin en ik hebben nog steeds een goede band en spreken elkaar wekelijks. Maar een nieuwe liefde, daar moet ik nog even niet aan denken.”
Roy heeft het namelijk drukker dan ooit. Elk weekend zingt hij wel ergens op een podium en de zenuwslopende live-uitzendingen van Dancing on ice zijn in volle gang. Werkt hij niet te hard, zodat hij straks het nieuwe jaar met een burn-out start?
“O nee joh, sinds de winkel er niet meer is, heb ik juist het gevoel dat ik zeeën van tijd heb.” Hij lacht voluit: “Zolang je genoeg leuke dingen doet, kun je veel hebben. Daar hebben opa en oma gelijk in. Terugkijkend was dat mijn motto van 2019: lief zijn voor elkaar én voor mezelf en zorgen dat er genoeg leuke dingen in mijn leven gebeuren.”
KERST OP Z’N ROYKES
Bij Roy thuis is het al Kerst vanaf half november: “Ik leef er echt naar toe. Van kinds af aan is Kerst bij ons al een speciale gebeurtenis. Mijn moeder en ik waren altijd druk aan het knutselen om het huis in kerstsfeer om te toveren. Dat doe ik nog steeds.
Elk jaar heb ik een andere hoofdkleur voor Kerst. Boven staan aardig wat kratten met kerstspullen, gesorteerd op kleur: zilver, rosé, goud”, biecht hij lachend op. “Dit jaar heb ik alles in goud en crème. Goud is dé trend van deze Kerst.” En natuurlijk hangen zijn eigen kerstballen in de boom, samen met maar liefst 3400 kerstlichtjes! Onder de kerstboom staat een ouderwetse kerststal. “Die is nog van opa en oma geweest.”
Tot vorig jaar had Roy elke Kerst een compleet dorp met huisjes en kermisattracties, “maar het kostte me drie dagen om alles op te tuigen. Daar was ik afgelopen Kerst wel klaar mee en toen heb ik de hele mikmak voor een vriendenprijsje weggedaan.”
Wat Kerst voor Roy zo bijzonder maakt, is een mooi gedekte kersttafel, cadeautjes, kerstmuziek, samen koken, met z’n allen bij de open haard het afgelopen jaar bespreken. Hij kijkt naar de eetkamer, waar een lange tafel staat waar makkelijk vijftien man aan kunnen zitten. Hij lacht: “Eigenlijk gebruik ik die tafel alleen voor het kerstdiner.”
