Art Rooijakkers (1976) is presentator, programmamaker, journalist en Elvis-fan. Zijn jongensdroom – veel reizen – kwam uit toen hij gevraagd werd om Peking Express te presenteren. Ook is hij bekend van Wie is de mol? Als winnaar en later ook als presentator. Art werkt bij de AVRO.
Hoe voel je je?
Goed en ook wat gehaast, omdat ik aan het begin sta van een aantal spannende projecten. Als ik er eenmaal in zit, voelt het rijk, dynamisch en wat gestrest misschien. Maar nu voel ik me alsof ik op de hoge duikplank sta met mijn tenen over de rand en in het water ga springen. Anticipatie vermengd met koudwatervrees.
Lijfspreuk/levensmotto
Ik kan slecht kiezen, dus dat verandert dagelijks. Vrienden van mij hebben zo’n lijfspreuk op hun lichaam getatoeëerd. Ik heb dat ook overwogen, maar waarschijnlijk krijg ik er de volgende dag al spijt van. De lijfspreuk die momenteel het beste bij me past, is: gewoon doen!
Geen dag zonder…
Afwisseling! De dynamiek houdt me gaande en daar voel ik me goed bij.
Wanneer was je het gelukkigst?
Afgelopen weekend was ik bij mijn ouders en daar zag ik mijn neefje van drie jaar. Hij was in de tuin met een watersproeier aan het spelen. Dat zorgeloze oergeluk is bijna niet te evenaren als je volwassen bent. Er sluimert altijd wel een gedachte in je hoofd van: “Je moet dit of dat nog doen…”Dus ik denk dat mijn geluksmoment was toen ik zélf een jaar of drie was en in de tuin van mijn ouders met de watersproeier speelde. Maar mijn neefje zorgeloos zien genieten als trotse oom, is er óók een!
Beste persoonlijke beslissing ooit
Stoppen met mijn studie bedrijfskunde. Ik heb het twee maanden volgehouden. Het was niets voor mij. De rest van het jaar heb ik in een platenzaak gewerkt. Ik kwam erachter dat ik veel verschillende interesses had en dat kon ik nog het meeste kwijt in de studie journalistiek. Dus het stóppen met iets is één van de beste beslissingen in mijn leven geweest. (Lacht)
“Mijn succes komt door doorzettingsvermogen, geluk en naïef optimisme”
Waarvan kom je tot rust?
Door hoge, lichamelijke inspanning. Ik doe aan kickboksen. Dat is zó intensief, dat je geen tijd hebt om na te denken. Voor mijn lichaam is het totale inspanning en voor mijn hoofd totale ontspanning! (Ik zeg dit ook zodat mensen die dit lezen en me tegenkomen in de kroeg dan denken: “We geven hem wat ruimte, want hij doet aan kickboksen!” – lacht hard)
Dierbare jeugdherinnering
Mijn oom Harry had naast een garage ook een stuk bos. Daar deden we vaak een soort autopuzzeltocht met de hele familie. En er werd met z’n allen gevoetbald en gebarbecued. Die momenten waren onbezorgd en veilig. De grote boze buitenwereld was heel ver weg. Misschien heb ik dankzij die ervaring wel gewonnen bij Wie is de mol?, want als kind op de achterbank puzzelde je flink mee!
Wat is het mooiste cadeau dat je jezelf gegeven hebt?
Toen ik het programma Peking Express presenteerde, reisden we via Brazilië naar Peru. Na twee dagen zag ik in een stadje een prachtig Mariabeeld, dat ik kocht. Maar het beeld was loodzwaar, een meter hoog en de wegen slecht begaanbaar. Onze Braziliaanse tolk heeft het beeld meegenomen. Er waren papieren nodig om het naar Europa te vervoeren. Uiteindelijk is het gelukt en heeft een Engelse vriend het Mariabeeld voor me meegenomen naar Londen. Een Belgische vriend ging een paar dagen naar Londen en heeft het toen opgehaald. Thuis maakte hij – nieuwsgierig geworden – de doos open en bleek het voetstuk afgebroken. De volgende dag kreeg hij bouwvakkers in huis. En één van hen zag het Mariabeeld en zei: “Wat een mooi beeld en wat zonde dat het stuk is. Mijn broer is beeldhouwer en wil het vast maken!” Uiteindelijk heb ik met mijn Vlaamse maat Maria feestelijk over de drempel van mijn huis getild. Als dank heb ik foto’s van het beeld gemaakt en deze samen met een uitgebreid reisverslag, opgestuurd naar mijn helpers in Brazilië, Londen en België.
“Ik voel me alsof ik op de hoge duikplank sta
met mijn tenen over de rand en in het water ga springen”
Waar ben je trots op?
Dat ik net mijn eerste televisieprogramma heb verkocht als producent. Maar in het algemeen ben ik trots op de plek waar ik nu ben met mijn carrière. Daar heb ik zelf voor gewerkt. Dankzij doorzettingsvermogen, geluk en naïef optimisme. Ik ben mensen tegengekomen die op de een of andere manier iets in mij zagen en waarvan ik veel heb geleerd. Zij waren een soort springplank voor me.
Over 5 jaar…
Heb ik geen idee wat ik doe! Ik ben nooit van de lange termijnplanning geweest, omdat ik bang ben voor starheid. Ik heb mezelf wijsgemaakt, dat ik zonder strakke planning mijn ogen en oren open heb om af en toe een stap opzij te doen, in plaats van naar voren.
Foto’s beschikbaar gesteld door AVRO
