Interview
Zarayda Groenhart is een Surinaamse businessmama én een echte huismusmoeder
Je kent haar vast nog wel van tv: ze was vj bij The Box en TMF en presenteerde spraakmakende programma’s voor BNN. Nu is Zarayda Groenhart (39) eigenaar van een online Academy en community én alleenstaande moeder.
Je hebt een dochter van 4 én bent mega-ambitieus. Hoe combineer je het moederschap met je succesvolle mediabedrijf?
“Ik ben inderdaad een superambitieuze businessvrouw, maar ik ben ook écht een huismusmoeder die met een kopje thee op haar kind wil wachten als ze thuiskomt. Dit lukt alléén als je de hulp van anderen inschakelt. Veel vrouwen zijn opgevoed met het idee dat ze hun eigen boontjes moeten doppen en willen daarbij niemand tot last zijn. Logisch dat je dan schroom voelt om hulp te vragen. In mijn cultuur is het veel gebruikelijker dat je elkaar helpt en dat je in de veiligheid van een gemeenschap leeft. Zonder hulp zou ik het nooit allemaal redden!”
Over wat voor hulp heb je het dan?
“Een schoonmaakster, bijvoorbeeld. Dankzij haar hulp kan ik elke week een paar uur aan iets anders besteden en heb ik toch een opgeruimd huis. Verder spelen beide oma’s van mijn vierjarige dochter Eleia een grote rol in ons leven. En ik heb ook een vriendengroep van 5 moeders, waarvan 2 alleenstaand zijn net als ik. Soms gaan alle kinderen naar één moeder, zodat de anderen hun handen vrij hebben voor andere dingen. Dat is heerlijk. Maar ik vind het ook geweldig als alle koters bij mij zijn. En wat ik ook doe, is hulp vragen als er geen urgente aanleiding voor is. Bijvoorbeeld als ik behoefte heb om ’s avonds alleen op de bank te liggen en naar een film te kijken om even op te laden.”
Je werkt dus niet dag en nacht?
“Nee zeker niet. Ik werk gemiddeld 25 uur per week en 2 maanden per jaar is mijn team, dat bestaat uit 8 vaste freelancers, vrij. Dan zijn we dicht, iets wat heel ongewoon is voor een online business. Dit is een bewuste keuze en mede mogelijk omdat ik goeie mensen op de juiste plek in het bedrijf heb staan. Ik ben van nature een chaoot, maar mijn team werkt gestructureerd. Zo versterken we elkaar. Dat is ook de sfeer van de community die bij de online VideoBusinessSchool hoort. Honderden powervrouwen die elkaar ondersteunen en die elkaars klanten zijn.”
Wat is jouw VideoBusinessSchool?
“Een online academie en community waar je als ondernemer leert hoe je met authentieke video’s op sociale media zichtbaar kunt worden met jouw onderneming voor de juiste mensen: jouw Ideale klanten. Anders gezegd: ik leer vrouwelijke ondernemers hoe zij de Oprah Winfrey van hun branche kunnen zijn. Ik ben een echte grootdromer! Dat heeft mijn vader mij als kind geleerd, ik weet nog precies hoe dat ging. Als we bijvoorbeeld met de auto of trein langs een industrieterrein reden, wees hij vaak naar buiten en zei dan: ‘ik geef jou dát gebouw, wat ga je daar maken?’
Dan fantaseerde ik hardop dat ik daar bijvoorbeeld een tijdschrift over paarden ging maken. Of mijn vader zei dat hij besloten had om de president van Suriname te worden en of we daar samen een plan voor konden maken hoe hij dat zou kunnen aanpakken. Als kind dacht ik dat iedereen groots droomde. Maar eenmaal in de grotemensenwereld ontdekte ik dat het helemaal niet gebruikelijk is om groots te denken en hardop te dromen. Ik heb wel eens in een interview gezegd dat ik ervan droomde om een soort John de Mol te worden. Daar ben ik gigantisch op afgerekend.
Inmiddels is het meer geaccepteerd en heet het niet fantaseren maar manifesteren. Mijn team en ik leren onze ondernemers om hardop groot te dromen en om vanuit die energie strategisch in actie te komen. Mijn vader was als grootdenker zijn tijd vooruit. In 2014 is hij overleden en in datzelfde jaar begon ik mijn online business. Hij heeft mijn bedrijf helaas nooit zien groeien en bloeien. Ondanks dat is hij dus nog steeds een soort businessbuddy in een andere vorm, omdat ik zijn belangrijke lessen doorgeef aan mijn ondernemers.”
Je had een goede baan als presentator bij de televisie. Waarom besloot je daar weg te gaan?
“Ik merkte dat ik steeds minder interesse kreeg voor de programma’s die we maakten bij BNN. Het klinkt misschien gek, maar ik had het geluk dat ik voor een leidinggevende werkte waarmee de samenwerking heel stroef liep. Ik begreep hem niet en hij mij niet. Ik zat al niet meer op mijn plek en die wrijving versnelde het proces. Na bijna 8 jaar televisie, besloot ik mijn baan op te zeggen. Nu kan ik die leerzame periode zien als een geschenk. Dit gaf mij de schop onder mijn bips om de zekerheid van een goede baan op te zeggen, zonder dat ik iets nieuws had. Sterker nog, ik had nog geen idee wat ik dán moest doen.”
Hoe kwam je tot die moeilijke beslissing?
“Ik vertelde mijn vader over mijn dilemma. Hij stelde mij een cruciale vraag: als alles mogelijk is, wat wil je dan beleven? Hij had er het volste vertrouwen in dat wat er in mijn hart leefde, ik concreet en succesvol kon maken. Mijn vader is altijd mijn cheerleader geweest.”
Je hebt je vader de laatste maanden van zijn leven in huis genomen. Hoe kijk je daarop terug?
“Doordat ik de zorg-rol op me nam, was deze periode achteraf gezien een soort afscheid van mijn kindertijd. Het was een logische beslissing om hem in huis te halen. Mijn vader was alleenstaand en in de Surinaamse cultuur is het gebruikelijk dat je later voor je ouders zorgt. Mijn vader was een trotse man en vond het moeilijk om hulp te vragen. Hij wilde mijn toenmalige verloofde en mij niet tot last zijn. Gelukkig heb ik aangedrongen en hebben we een waardevolle en intense periode met elkaar gehad. Die laatste maanden bij ons thuis heeft onze relatie, die al goed en hecht was, nóg meer verdieping gegeven. Terwijl het ook heel zwaar was. Niet alleen het mantelzorgen, maar ook om hem te zien… aftakelen, sorry voor het rotwoord.”
Je hebt het veel over je vader. Kun je ook iets over je moeder vertellen?
“Mijn moeder hoeft niet zo nodig op de voorgrond, maar we lijken veel op elkaar. Daardoor botsen we soms ook. Maar op álle belangrijke momenten in mijn leven is ze er voor mij geweest, en nog steeds. Een grote kwaliteit van haar is dat ze nooit over anderen oordeelt. Ze is altijd belangstellend en gunt anderen hun succes en geluk. Ik ben haar dankbaar dat ze mij dat voorbeeld heeft meegegeven.”
Je bent inmiddels moeder. Wat voor type moeder ben je?
“Ik ben niet meer samen met de vader van mijn dochter, we zijn co-ouders. Ik waardeer het enorm dat hij een goede vader hij is. Wat ik hoop, is dat mijn dochter ervaart dat het ‘gebroken gezin’ niet bestaat. Zij heeft 2 ouders die van haar houden, alleen zijn we niet meer samen en wonen we niet in één huis.
Wat ik belangrijk vind om mijn dochter spelenderwijs mee te geven, is dat ze niet afhankelijk hoeft te zijn van de goedkeuring van anderen. Dus dat ze haar natuurlijke impulsen mag volgen om initiatief te nemen. Dat is vrijheid. Op straat zegt ze bijvoorbeeld iedereen gedag en maakt ze het liefst met iedereen een praatje. Soms reageren volwassenen daar niet of nauwelijks op. Als mijn dochter dan tegen mij zegt: ‘mama die meneer zei niks terug!’, dan zeg ik: ‘klopt, maar vind jíj het nog leuk dat je gedag hebt gezegd?’ Als dat zo is, zeg ik: ‘Dan blijf je dat gewoon doen.’ Oh en mijn dochter mag van mij niet zeggen dat ze iets niet kan. Bij ons thuis zeggen we: ‘ik kan het wel maar het lukt nog niet.’
Je hebt een goedgevuld leven. Hoe blijf je zelf in balans?
“Ik geloof dat spannende keuzes uit de weg gaan, leidt tot een moeilijk leven. Het is veel gezonder om drie keer bij een therapeut in een kussen te schreeuwen en daarna de opluchting te voelen, dan die negatieveemoties weg te stoppen en maar op de automatische piloot door te leven. Dat breekt je een keer op. Daarom stel ik mezelf regelmatig de vraag: ‘Welke moeilijke beslissing kan ik nu nemen, zodat ik straks meer comfort, rust of vrijheid ervaar?’
Wat weinig mensen weten, is dat ik een abonnement heb op therapie, echt waar! Ik zie therapie als een soort sport. Mensen die vaak naar de sportschool gaan, zijn fysiek fit. Ik ben een heel veerkrachtig persoon omdat ik regelmatig in therapie ben, zeker 1 keer per maand. En wanneer ik me uit balans voel of overweldigd ben, schroef ik mijn abonnement gewoon op en ga ik bijvoorbeeld wekelijks. Daarnaast probeer ik elke dag te mediteren. Zonder dit alles zou ik lang niet zo stabiel, energiek, veerkrachtig en daadkrachtig zijn.”
Zarayda kort en krachtig:
- Ik heb een hekel aan: mensen die roddelen en verwachten dat je meedoet.
- Voor mij nooit meer: werken voor een baas.
- Mijn favoriete boek: ‘Het eiland onder de zee’, van Isabel Allende.
- Hier geloof ik in: je behandelt een ander zoals je jezelf behandelt.
- Guilty pleasure: ‘foute’ realityprogramma’s, zoals ‘The Kardashians’.
- Belangrijke afspraak met mezelf: Probeer altijd zo (bloed)eerlijk mogelijk te zijn.
- Mijn grootse toekomstdroom: Een internationale boekentoer voor mijn boek ‘Het Gebroken Gezin Bestaat Niet’, dat volgend jaar uitkomt.
