Mijn zusje die net als ik in Amsterdam woont, maakt van haar tweede Pinksterdag ook een stranddag en is in alle vroegte vertrokken.
Ze sms’t: “Jij natuurlijk al op het strand??! Ik nu ook bijna!”
“Ja schat, ik heb me net voor de tweede keer laten insmeren…”, dik ik de waarheid een beetje aan.

De eerste bekende Nederlander die ik ooit op Texel ben tegengekomen, is komiek Jochem Myjer. Niet dat ik kaartjes had voor zijn try-out bij Klif 12. Ik kwam hem gewoon ‘in het wild’ tegen. Dat wil zeggen, op de veerboot richting Texel.

Oeps! Met mijn slaperige hoofd zie ik hoe het laatste beetje koffie uit mijn beker stroomt en in een dunne streep op de trap afstormt. Te laat om met een snelle reflex de schade ongedaan te maken. En hoe weinig het ook is, het bruinzwarte goedje spat op de trap uiteen in tientallen kleine spettertjes.

“Kijk eens wat een leuke!”, roep ik enthousiast. We zijn in een tuinwinkel bij ons in de buurt. “Zullen we er hier een paar van meenemen?”
Mijn vriend kijkt me aan of ik hem zojuist een oneerbaar voorstel heb gedaan en schudt zijn hoofd. “Véél te tuttig!”

Het gras ligt bezaaid met takken. Dit keer niet het gevolg van een zware storm, maar het werk van een bomenspecialist. Om de paar fruitbomen die onze tuin rijk is te behouden, is het nodig dat er meer luchtigheid wordt gecreëerd zodat de…